Η Τατιάνα Κίρχοφ μας συστήνεται μαζί με την ομάδα της -νετρόνιο- στη θεατρική παράσταση "Η εξίσωση Boltzmann".
Σε αντίθεση με τον τίτλο της, ο οποίος μας προϊδεάζει για ένα έργο που θα μπορούσε να είχε γράφεί από τον Α. Δοξιάδη (Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ) ή τον Ντ. Γκετζ (Το Θεώρημα του Παπαγάλου), στην πραγματικότητα η εξίσωση Botzmann ελάχιστη σχέση με Φυσική ή Μαθηματικά έχει. Ή μάλλον έχει τόση όση η αστείρευτη φαντασία της δημιουργού της πρόλαβε να χωρέσει μέσα σε 60 λεπτά.
Όταν η Τατιάνα και ο Αλέξανδρος φεύγουν από τη ζωή αφήνουν πίσω τους τη θανάσιμη αντίζηλο της πρώτης και σύζυγο του τελευταίου, την Πένυ. Έναν χρόνο ακριβώς μετά το θάνατό τους, τους δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψουν σε αυτή και να της πουν όσα δεν είχαν προλάβει με τον ξαφνικό θάνατό τους. Όμως, στην επιστροφή αυτή, οι όροι κι οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν και το άλλοτε βέβαιο γίνεται ψέμα κι η πραγματικότητα ανατρέπεται μόλις σε έναν χειμώνα και ένα καλοκαίρι...
Η Τατιάνα υπογράφει το πρώτο της θεατρικό κείμενο, τόσο έντονα σουρεαλιστικό και τόσο εύστοχο, φανερά επηρεασμένη από τον αγαπημένο μας Αρκά, που το κάνει να μοιάζει τόσο φυσικό πάνω στη σκηνή, ξεχνώντας το παράδοξο της υπόθεσης. Με ατάκες που ξεχειλίζουν στο πρώτο μέρος της παράστασης παραδίδει τη σκυτάλη στο δεύτερο μισό της, ίσως λίγο περισσότερο δραματικό, όμως απαραίτητο για τη λύτρωση των δύο κεντρικών ηρώων. Κι όλα αυτά είναι απόδειξη ότι όταν οι ενοχές μας μάς βασανίζουν, τότε οι Ερινύες πραγματικά δεν αφήνουν ποτέ να ησυχάσει την ανθρώπινη ψυχή. Κι όταν η εκδίκηση παίρνει σάρκα και οστά, όταν τα ανθρώπινα "θέλω" υπερισχύουν των ανθρωπίνων "πρέπει", όταν η εσωτερική ενέργεια των ανθρώπων συναντούν την αταξία κι όλα αυτά σχετίζονται μεταξύ τους, τότε έχουμε την εξίσωση Boltzmann.
Σε αντίθεση με τον τίτλο της, ο οποίος μας προϊδεάζει για ένα έργο που θα μπορούσε να είχε γράφεί από τον Α. Δοξιάδη (Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ) ή τον Ντ. Γκετζ (Το Θεώρημα του Παπαγάλου), στην πραγματικότητα η εξίσωση Botzmann ελάχιστη σχέση με Φυσική ή Μαθηματικά έχει. Ή μάλλον έχει τόση όση η αστείρευτη φαντασία της δημιουργού της πρόλαβε να χωρέσει μέσα σε 60 λεπτά.
Όταν η Τατιάνα και ο Αλέξανδρος φεύγουν από τη ζωή αφήνουν πίσω τους τη θανάσιμη αντίζηλο της πρώτης και σύζυγο του τελευταίου, την Πένυ. Έναν χρόνο ακριβώς μετά το θάνατό τους, τους δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψουν σε αυτή και να της πουν όσα δεν είχαν προλάβει με τον ξαφνικό θάνατό τους. Όμως, στην επιστροφή αυτή, οι όροι κι οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν και το άλλοτε βέβαιο γίνεται ψέμα κι η πραγματικότητα ανατρέπεται μόλις σε έναν χειμώνα και ένα καλοκαίρι...
Η Τατιάνα υπογράφει το πρώτο της θεατρικό κείμενο, τόσο έντονα σουρεαλιστικό και τόσο εύστοχο, φανερά επηρεασμένη από τον αγαπημένο μας Αρκά, που το κάνει να μοιάζει τόσο φυσικό πάνω στη σκηνή, ξεχνώντας το παράδοξο της υπόθεσης. Με ατάκες που ξεχειλίζουν στο πρώτο μέρος της παράστασης παραδίδει τη σκυτάλη στο δεύτερο μισό της, ίσως λίγο περισσότερο δραματικό, όμως απαραίτητο για τη λύτρωση των δύο κεντρικών ηρώων. Κι όλα αυτά είναι απόδειξη ότι όταν οι ενοχές μας μάς βασανίζουν, τότε οι Ερινύες πραγματικά δεν αφήνουν ποτέ να ησυχάσει την ανθρώπινη ψυχή. Κι όταν η εκδίκηση παίρνει σάρκα και οστά, όταν τα ανθρώπινα "θέλω" υπερισχύουν των ανθρωπίνων "πρέπει", όταν η εσωτερική ενέργεια των ανθρώπων συναντούν την αταξία κι όλα αυτά σχετίζονται μεταξύ τους, τότε έχουμε την εξίσωση Boltzmann.
Η αφίσα της παράστασης
Σημείωση συντάκτη: Η εξίσωση Boltzmann αποτελεί θεμελιώδη σχέση της Στατιστικής Μηχανικής (S = klnΩ) και εκφράζει τη μικροσκοπική αταξία ενός συστήματος συναρτήσει του πλήθους των μικροκαταστασεων που μπορεί αυτό να πάρει, είναι δε χαραγμένη στον τάφο του Boltzmann, που βρίσκεται στο κεντρικό κοιμητήριο της Βιέννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου